2 maja mija 177. rocznica bitwy pod Sokołowem stoczonej przez Polaków z pruskim zaborcą. Była to najkrwawsza bitwa wielkopolskiego zrywu niepodległościowego z roku 1848, który był elementem europejskiej Wiosny Ludów. Wydarzenie to na stałe zapisało się na kartach historii Polski i naszej małej ojczyzny.
Po bitwie pod Miłosławiem (30 kwietnia 1848) powstańcy przenieśli się do obozu we Wrześni. Zewsząd nadciągali ochotnicy. Powstańcy zajęli Wrześnię i okolice. W tym też czasie do miasta, od strony Gniezna, zbliżały się wojska pruskie pod dowództwem gen. Hirschfelda. Polacy dowodzeni przez Ludwika Mierosławskiego zagrodzili im drogę pod Sokołowem w dniu 2 maja. Powstańcy się na kilka oddziałów i zorganizowali kilka punktów oporu. Rozpoczęła się wymiana ognia, która przerodziła się w bezpośrednią walkę. Starcia toczyły się, między innymi w lasku położonym naprzeciw dworu sokołowskiego i w obrębie budynków gospodarczych. Przewaga wroga była znaczna, ale powstańcy skutecznie odpierali ataki. Była to jednak wysoka cena, kosynierzy ponosili duże straty. Braki uzupełniano pospiesznie oddziałami ochotników - chłopów z lokalnych wsi. Dużą rolę w bitwie odegrała również polska kawaleria, która dostała się na tyły wroga i zadała mu ogromne straty. Działania powstańców spowodowały, że Prusacy zostali rozproszeni, nie mieli możliwości na koncentrację wojsk. Wieczorem obie strony zaprzestały walk. Generał Hirschweld nie zdecydował się atakować Wrześni, wycofał swoje wojska w stronę Gulczewa. Pole bitwy zostało w rękach Polaków. Była to najkrwawsza bitwa tego powstania. Jak podają niektóre źródła, poległo około 300 powstańców.
Pieśń ludowa z 1848 roku
Prosta droga z Sokołowa,
tam pod Wrześnią wieś.
Gdzie biliśmy tego wroga,
za tę polską cześć.
Grały działa, brzmiały kosy,
wielka chmara kul.
Nasi strzelcy niby osy,
bili wroga z pól.
Oj z pól polskich Sokołowa,
oj uciekał wróg.
Gdyby jeszcze Bóg dał wojnę,
biłbym dalibóg
https://pl.wikipedia.org/wiki [...] [dostęp: 23.04.2025 r.]
